Odyseja

Samotność to moja twarz
Nie udawaj, że mnie znasz
Jestem szkłem pokruszonym
Jak lód.

Może Tylko, mylisz się,
że mnie usłyszysz
Życie to tylko
Przeświadczenie.

Zabiłem swój los i czas
Uśmierciłem smutek znów
Wiecznie żyjąc
W Twych policzkach.

Wstawiony do klatki
Wewnętrznej ciszy
Choć, krzyk sprawia, że nie milczę
Nie szukam ocalenia na skraju dróg.

DArtagnan