Łzy też płaczą smutkiem
Ból zastanawia się nad swego powstania
Skutkiem... Serce drży niewtajemniczone
W umysłu zamysł straszny...
To, co dziś Zgubione
– pamięć wciąż przypomnieć się stara
Gdzieś wewnątrz ludzka wiara poszukuje
Dni radosne, pełne uśmiechu w trosce
I tam gdzieś moja człowiecza rola...
żyć w uczuć wiosce...
