rytualny głos bębenków

kot
nim zas­ko­wyczą bra­my miast
ob­rasta w fiolet
cze­goś ta­kiego nie ma

są pus­te ramy
wszędo­byl­ska nagość
me­lan­cho­lia
i trujący do­tyk ust

człowiek ob­rasta
w niemoc
o dłoniach zimnych
i oczach
z twar­de­go kamienia

marekg