Gdzieś w głębi lasu domek mały stoi,
a może gdzie nad rzeczką - jak kto woli,
w tym domku ona i on mieszkajÄ…
i czystymi sercami siÄ™ kochajÄ…,
marzenia wspólne spełniają,
wieczorami siÄ™ przytulajÄ…,
w miłości swej trwają,
o siebie mocno dbajÄ…,
siÄ™ nie rozstajÄ…,
siebie majÄ…,
dajÄ…,
jÄ…...
...serce jest z natury dobre... przepełnione czystą i bezwarunkową miłością... i czasami rymami częstochowskimi... :-) wszystko inne - to poziom rozumu... sztuką jest myślenie i działanie sercem... tego życzę każdemu z serca
Jestem pod wrażeniem konsekwencji z jaką przedstawiasz serce jako źródło wszelkiego dobra.
Dziś zalewające niczym tsunami zło
skłania do refleksji, zastanowienia
się nad jego rola w naszym życiu.
Mówimy o sercu, że jest zdradzieckie, przewrotne, twarde, zimne, harde jednym słowem złe.
Czy zgodzisz się z tym, że jest ono
tylko źródłem pobudek, które weryfikuje nasz umysł?
