Szept poezji

nikt nie wie jak mam na imię
nawet ty nie wiesz kim jestem
czy w moich żyłach krew płynie
czy jestem poezji szeptem

więc zapomnij że istnieję 
gdzieś daleko pośród zdarzeń
gdy słowa piszą poezję 
ja ukrywam swoje twarze

pod powieką nocy będę
niczym księżyc w gwiezdnym blasku 
lecz gdy wzejdzie świt to zwiędnę 
jak te słowa tuż po brzasku