Zmęczeni życiem

Odchodzi z nas życie powoli ,
małymi kroczkami
Nie możemy nic poradzić
nie jesteśmy na ziemi sami.
Choć życie tak bardzo boli,
Bolesną chwilą kroczy
ja się tej chwili nie boję ,
nie chcę jej widzieć na oczy.
Tak ogromna dzieli nas przestrzeń
między niebem, a ziemią
myślę ,że zdążę tam dojść
zanim prognozy życia się zmienią.
Serce już zmęczone z matni się wyrywa,
bo nas z tej ziemi za dużo ubywa.
‘’Śpieszmy się kochać ludzi
tak szybko odchodzą.’’