Po prostu

Pośród rupieci marzeń
Skąpo ćmiących od dawna
Wrzuconych w kiedyś i jutro
Mijamy się z życiem

W szeleście zadań bez czasu
Bezkresne cele i sny
Gubią zwykłe bycie

Szczepieni przeciw wszystkiemu co smutne
Lecz także prawdziwe
W szerokim uśmiechu przeciwciał okrutnych
Z czym szczęściu dalej niż bliżej

Szelestem piękna i erą bez skazy
Przekupione życie

Oglądani w lustrach pełnych ideałów
Jakby inni od wszystkich lecz właśnie tacy sami

W świecie przez innych blaskiem układanym
Stoję krok od wolności
W której jestem
Choć trochę zapomnianej

Gdzie nieidealne i niezwykle zwykłe
Jest pięknym ideałem

pawlikov_hoff