Wracam z tak bliska

Zabiorę tylko tchnienie
Zaklęte w nasiono
By wkopać je w duszy drżenie
Gdzie małym będąc
Stanie się drzewem

Ku ziemi wrasta by wznieść się ku niebu
Z tak małych poruszeń głębokie korzenie
Z tak drobnych szeptów wielkość i siła

Oddane pragnienia do nikąd
Nic więcej nie trzeba

Tylko bycie dla nikogo i wszystkich
Tylko ciszą szeptać i nucić
Czekaniem sekund rozpuścić lata
Zgasić wzruszeniem żar wszelkich kłótni

By z tak bliska długo powracać
Do siebie w nieznane
Choć kochane nie raz
Stamtąd już nigdy do nikąd
Tam jest wszędzie i wszystko
W pełni tu i teraz

pawlikov_hoff