Semantyka kochania.

gdyś mówił kocham,
fałsz nie mącił piękna
i zdrada nie truła prawdy.
Pożądanie chłeptało pustkę
a nadzieja rodziła głupotę.

kiedy pojęłam
subtelną wyrażeń różnicę
a on sobą wyraził miłowanie
błogi spokój ogarnął zmysły
życie nabrało sensu...

a ty miałeś odejść w niepamięć

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2006-07-31 12:14

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

Ewawlkp | 2006-08-01 00:28 |

STEWIU NIE NIE JESTE STARA TYLKO BARDZIEJ DOWIADCZONA>>>CIENIÄ SOBIE TWOJE RADY,DZIÄKUJÄ I POZDRAWIAM.WIERSZ LICZNY...

czardasz | 2006-07-31 14:54 |

Stefciu poprawila ten wiersz dla cudnej Wnusi Patrysi Pozdrawiam Cie i dziekuje jeszcze raz Cenne rady i piekne pisanie

staszek | 2006-07-31 13:45 |

Oj Stefciu Stefciu nie kokietuj

STEWCIA | 2006-07-31 12:16 |

dodam tylko że wierszyk jest sprzed prawie dwudziestu lat( Boże jaka ja stara już jestem)

Brak komentarzy