Przemyślenie

zatrzymuje mnie nieraz słońce –
zaprasza do naturalnej gry w światłocienie
żonglerka chwili, w której radość i niepowodzenie
dynamiczne obrazy pełne głębokiej refleksji
i prostych przemyśleń

czasem zatrzymują mnie księżyc i gwiazdy
łączą nas wspólne cechy
potrafię wrastać w nie wyobraźnią
rodzą się pytania – odpowiedzi bywają trudne
a ja podświadomie potrzebuję sensu
jedno wiem na pewno – osobno dusza i serce osobno
nieodwracalny marsz, reszta nieczytelna

powracam do wędrówki po ziemi:
pragnienia, nadzieje i szczęścia
do zniszczonych pracą dłoni
i oczu, które mówią, że życie
bardzo często zabarwia się łzami

wybucham śmiechem!
w nim histeria niewyobrażalnych emocji
zatrzymuję myśli tam, gdzie nie ma nic
tylko spróchniałe drzewo straszy konarami

Irena