drzazga
do tych drzwi już nikt nie zapuka
nie poczują kroków skrzypiące schody
ani dzwonek nie zagra swej melodii
każda pustka to posmak straty
wszechobecny ból zapomnianych istnień
porzuconych sprzętów zwierząt i ludzi
spowszednieje ale nie zniknie
skryje się jak drzazga w oku
i przycichnie by kiedyś powrócić
Myślibórz, 24.06.2020 r.
ula71
|