Nad Wigrami

Jest taka przystań nad Wigrami

gdzie czas zadziwiony wstrzymuje oddech

by zbędnym gestem nie poruszyć chwili

a wiatr tylko leciutko szeleści listkami

równie zadziwiony,

że cisza jest taka blada i przeźroczysta.



Drzewa dostojnie wchodzą w kryształową wodę

strzegą sitowia i białych jachtów

równiutkim rzędem poustawianych jak klocki

skwapliwie zasłaniając kołyszące się dna

drzemiącym jeszcze życiem.



I tylko bezczelne ważki

łapią promyki słońca w przeźroczyste skrzydełka

by gładką taflę mącić kręgami

jakby puszczały kaczki .



Onieśmielona

nieruchomo stanęłam na pomoście,

jak obcy przybysz, jak intruz z życia tuż obok


ula

Średnia ocena: 10
Kategoria: Przyroda Data dodania 2021-01-27 21:38
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna ula > < wiersze >
ula | 2023-06-23 20:30 |
Bardzo dziękuję, urokliwe miejsca same w sobie są poezją
Agrafka | 2023-05-27 08:38 |
Byłam nad Wigrami, i na przystani i na kajakach. Ładnie opisałaś to niezwykłe miejsce, zapewne każdy może stamtąd zabrać jakąś małą cząstkę, nie każdy się nią podzieli, tak jak Ty. Pozdr. :-)
ula71 | 2021-04-23 22:55 |
Poczułam jakbym tam była, piękny wiersz, pozdrawiam
szmaragd | 2021-02-22 17:13 |
Piękny wiersz, daje spokój przenosi w te piękne okolice
jagraszka | 2021-02-10 16:52 |
Ula, to Ty? :) Witaj z lekkim opóźnieniem.! :) Byłam tam nad Wigrami i rozumiem co czułaś :)
ula | 2021-01-28 21:45 |
grażynko odezwij się.
ula | 2021-01-27 21:41 |
Ten spokój i ciszę dedykuję jagraszce.
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się