Egzystencjonalne przebudzenie

Ucząc się cieszyć z tego co nie doceniane,
Widzimy tak dużo tego, co jest przez nas ukrywane.

Każdy dzień, każda chwila, które często wspominamy
Jako cudu niedoścignionego ich nie postrzegamy.

Każde tchnienie, każdy moment, każde natchnienie
Jest w nas. To jest nasze wyzwolenie.

Mija, przemija, ucieka nieodmiennie.
Czy na nicości chcesz prześlepić swe istnienie?

Cieszyć się pragnę z każdej maleńkości
Ze zmartwień, z deszczu, z mojej niezdarności.

Z tego, że słońce mnie promieniami ogrzewa i... z burzy
Egzystencjonalne przebudzenie... wiara z dobrostanem duszy.


mente_loca

Średnia ocena: 9
Kategoria: Życie Data dodania 2021-02-17 21:35
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < mente_loca > < wiersze >
Henryk_Konstanty | 2021-02-19 02:54 |
Piszesz o prawdziwym życiu, o ponownym narodzeniu. Niestety przyszło nam żyć pośród pokolenia, które nie dostrzega piękna, nie żyje prawdą jest duchowo martwe.Na szczęście przemija, wartościowy tekst.
ula | 2021-02-18 20:11 |
Dodam tylko ,że tytuł wiersza świetnie dobrany. Pozdrawiam
ula | 2021-02-18 19:53 |
Każde słowo tego wiersza jest mądre ,właściwie dobrane ,6 ostatnich wersów przepiękne /zastąpiłabym słowo prześlepić innym/ Jedynie co mi się nie podoba to rymowanie w każdym wersie. Przepraszam ,że się tak wymądrzam ,czynię to z życzliwości. Pozdrawiam
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się