Na dnie niemożliwości nadzieja jak łza osamotniona skałę drąży niecelnie wyśmiana wykpiona zapeszy się odejdzie. Rozpłynie się w nicości w bezładzie próżnych działań samotny jesteś w niemożliwym mimo twoich starań. Próbujesz zmieniać losy ludzi uczyć bytu stracone twe etosy w świecie pełnym kiczów.
ula
