tyle

tyle po mnie co ciszy we wspomnieniu
które kocha się łatwiej
niż na żywo prawdziwą osobę
gdzie już nie trzeba wybierać
bo ktoś zrobił to prędzej
i nie trzeba się wysilać
by wybielać i upiększać
bo na naturę każdy patrzy
a ona sama zmienia się
kiedy chce
a to co było już się nie zmieni

wyobrażenia kocha się łatwiej
gdy nie widać realiów
przeszłość niezmienna
zostanie zadrą w oku
kolcem pod paznokciem
podrażni i może uwierać
ale będzie trwać
póki pamięć jej nie zatrze


odezwie się nieoczekiwanie
choćbyś myślał że w końcu

żyjesz normalnie

Myślibórz, dn. 21.03.2021 r.


ula71

Autor zablokował możliwość oceniania. Kategoria: Inne Data dodania 2021-03-21 20:21
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < ula71 > < wiersze >
szmaragd | 2021-03-25 18:32 |
Piękny wiersz, samo życie i czas którego zawsze nam brak.
ula71 | 2021-03-23 08:24 |
Dopóki trwa pamięć, to i my będziemy trwać. Z czasem zostają tylko obrazy, wyobrażenia tych, którzy byli, często koloryzowane, dlatego łatwiej je pamiętać. W końcówce wiersza rzuciłam myśl, że w pewnym momencie naszego życia może się pojawić błysk dawnych dni, który potrafi wywrócić poukładany świat do góry nogami. Bardzo dziękuję za przeczytanie :) Pozdrawiam serdecznie :)
ula | 2021-03-22 20:06 |
Bagaż doświadczeń często dźwiga się ciężko, nie łatwo się od niego uwolnić. Dużo jednak zależy od nas. Pozdrawiam
jagraszka | 2021-03-22 14:59 |
Chyba masz rację. Łatwiej jest wyłowić ze wspomnień to, co najlepsze, żeby pozostało w pamięci. A wyobrażenia, cóż, często zderzają się z rzeczywistością...
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się