piszę więc jestem (wiersz warsztatowy)

przetrwałam na ziarenkach rozrzuconych sylab
wśród zgliszcz zaginionych zdarzeń
opuszczona przez najważniejszych ludzi zwierzęta
i przedmioty
i nikt za mną nie tęskni

może wykiełkuję jak one
a może rozdziobią mnie kruki i wrony
rozdepczą ciężkie buty
i strzepną po mnie proch

może zapomną tak szybko
jak w dobrobycie zapomina się o niewygodach
jak latem nie tęskni się za mroźną zimą
jak traci się chęć na czereśnie gdy ich w bród

żyję mimo wszystko i na przekór
tracąc czas składanie puzzli ze słów
chłonąc krajobrazy zapachy i dźwięki
wtapiam się w ich rytm

Myślibórz, dn. 04.07.2022 r.

ula71