Dokąd tak gonisz tabunem koni z grzywą myśli rozwianych składasz w pokłonie błagalne dłonie wiatrom żywiołów wezbranych. Czasami tylko piosenkę rzewną zaśpiewasz kwiatom w ogrodzie swoją namiętność uniesiesz lekko lotem jaskółek w swobodzie.
ula
