miej duszę (wiersz warsztatowy)

oto on
cwaniaczek dwudziestego pierwszego wieku
(i nie tylko)
po to by mieć
rozpycha się łokciami
zachłannie zagarnia do siebie
wszystko co uzna za stosowne
byle więcej i więcej
byle jego
brawurowo prze do przodu
poprzez cwaniactwo chciwość
nienawiść chęć sławy uznania
i bycia na piedestale

twarde i ciężkie buciory
po drodze bezpardonowo
rozdeptują słabych
śmiejąc się z ich marności
nie zauważając krzywdy
biedy choroby
nie współczując nie litując się
nad ludzką niedolą
ślepy i głuchy na nieszczęście
rozśmieje się w nos staruszce
potrąci i przewróci ułomnego
rozdepcze zniszczy poniży
gorszych od siebie

stale głodny bogactwa
otacza się mnóstwem przedmiotów bibelotów
gromadzi gromadzi gromadzi
nowe domy samochody
żony (mężów)
wycieczki podróże
zamiast serca mając kamień
z wyżłobionym napisem:
mieć! mieć! mieć!
i niech to widzą inni
błyszczy wśród podobnych sobie pseudoprzyjaciół
pewny siły i zdrowia z ciągłą chęcią posiadania
wśród sterty rzeczy mniej lub bardziej niepotrzebnych
z wypaczonym obrazem pojmowania świata
i piękna
myśląc że ciągle będzie na szczycie

a potem nagle wszystko się zmienia
z dnia na dzień
traci bogactwo i zdrowie
poważanie i znaczenie
zapomniany i opuszczony
przez wszystkich
umiera wśród swoich
przedmiotów i gadżetów

życie jest zbyt krótkie
by tylko mieć
wyciągnij rękę
podziel się dobrym słowem
uśmiechem i gestem
z czystym sumieniem
bądź dla innych takim
jakim chciałbyś
by oni byli dla ciebie
miej niezbyt wiele
bo wszystko jest na chwilę

miej duszę

Myślibórz dn. 11.05.2023 r.

ula71