Z niedorzecznych słów lepię kolorowe skrzydła, by me marzenia stały się bardziej realne. Esencją naszej nieidealnej miłości kropię ciało aby pachniało zmierzchem tysiąca nocy... Blaskiem wschodzącego słońca maluję fantazyjne wzory, by Bóg zakochał się w nich i utulił mnie do snu. ...dlaczego nikt nie nauczył mnie latać?
Amatorka
