Jak kamień w bucie

Nic nie jest ekscytujące
Nudzi mnie życie bez ciebie
Nie ma uśmiechu
Radości
Nie znoszę płuc przez które żyje
Nienawidzę mózgu
Myśleć mi karze o tobie
Wydłubie swoje oczy bo ciągle wyglądają za tobą
Jesteś kamieniem co uwiera mnie w bucie
A moja droga jest pustynią żwirową
Nigdy nie pozbędę się kamieni
W sercu i w butach
I tak w kółko ja je wyrzucam a one wpadają na nowo
Chyba zacznę chodzić boso……

Napisany 2006.04.29

nimfalesna

Średnia ocena:

Kategoria: Miłosne

Data dodania 2006-08-24 13:49

Komentarz autora:

Strona glówna

< nimfalesna >

< wiersze >

insomia | 2006-08-25 05:46 |

Bardzo ładny wiersz. Ja włanie też sie zastanawiam czy łatwiej jest kaleczyć sobie stopy na boso czy z kamieniem... to i to nie dobrze :( Taka jest już miłoć.

szamcia | 2006-08-25 00:10 |

Bardzo mi się podoba.(jedno z oblicz miłoci), a tak prawdę mówišc nie wiem czy to co da chodzenie boso.

Brak komentarzy