**Dotyk**

Niby nic wielkiego,
a potrafi bardzo wiele,
bez niego zubożałby
cały świat i uczucia.

Człowiek od chwili narodzin,
pragnie się przytulić,
w chwilach szczęśliwych,
i tych dramatycznych.

Gdy się triumf odnosi,
i kiedy trwoga przygniata.
Kiedy samotnie szuka się bliskości,
i kiedy pragniemy przyjażni, miłości.

Obojętnie dziecko, człowiek młody,
czy staruszek łasy jest na czułe pogłaskanie,
szczególnie kiedy się boi,
sennego koszmaru czy ułomności.

Dotyk to taki skarb niepakażny,
nie rzuca się prosto w oczy,
ale potrafi ukoić nawet gdy
podczas burzy pioruny nie dają spać.

Nie zawsze kiedy słyszy się nie chcę...
jest prawdą, że nie ma się
ochoty na bliskość dotyku, przytulenie się
do kogoś najczęściej jest inaczej brak odwagi odbiera dotyk.

*assandi*