Zbiczowanie poezji

Wiem że przecież przy tobie wcale nie musi być romantycznie

że może nawet wszystko przeciwstawia się poezji

Wiem – nic tak nie buduje poezji jak cisza

Ale czasem cisza długo nie przychodzi

Albo ktoś cisze brutalnie ci odbiera

Znam to tak samo jak ty

To straszne – tak wiem

Poezje tak łatwo przecież zabić

Tak łatwo unicestwić w zarodku

Jak rodzące się sumienie

Gdy pomyślisz coś złego



Wiem że przecież przy tobie wcale nie musi być magicznie

że może nawet wszystko sprzecza się z magią

Bo kiedy na kartkach tak wiele leży barwy

Radości i kreślących się słów

Tak trudno to zobaczyć kiedy realność

Biczuje nas tak dokładnie



Ale wychyl swoje oczy za okno

Przerzuć je na drugi most realności

Pozbieraj tą magię za oknem

Z chmur z traw

Albo wtul mocno głowę w swoją miękką poduszkę

Tam usłyszysz kojący szept spod skrzydeł anioła

Szymon22