Nicią samotności splątana, poruszam się zgodnie ze wskazówkami zegara... Łzy wielkie jak moja rozpacz spływają po głodnym dotyku policzku... ... a ja łapię je w dłonie i szlifuję jak najcenniejsze diamenty... ... w końcu są wypełnione Tobą... Już na wieki będziesz zaklęty w naszyjniku z łez i zostaniesz ozdobą mego bólu.
Amatorka
