w soczystą zieleń łąki wbiegły bose stopy jak atłas miękki w delikatne krople rosy strąciły je z traw świeżych rozdzwoniły się skowronki nad głową płowych włosów gęstwiną skręconą dotknąć by nieba z ukwieconej jabłonki za wonią pszczół polecieć śpiewem wśród chmur tak nie wiele do szczęścia potrzeba
STEWCIA
