wyimaginowany świat

Zasłoniłeś mi oczy,
Żebym nie widziała.
Zatkałeś mi uszy,
Żebym nie słyszała.

Serce wziąłeś, bo się pchało,
Ciało wziąłeś, bo błagało.
I zamknąłeś mnie w złotej klatce
Utkanej z mych marzeń i nadziei
Snów i pragnień.

Zamkniętą taką,
Żyjącą w wyimaginowanej szczęśliwości
Zostawiłeś samotną na środku drogi.

I odszedłeś…
Nie odwracając się ani razu.

Marżalena

Średnia ocena:

Kategoria: Miłosne

Data dodania 2007-03-26 20:42

Komentarz autora:

Strona glówna

< Marżalena >

wiersze >

Jeanette | 2007-03-26 22:46 |

liczny wiersz! Niestety wiem, co czujesz, bo sama co podobnego przeżyłam! Ale wiem, że po chwilach smutku zawsze następuje radoć! Pozdrawiam! :) Ĺťyczę powodzenia!

Marżalena | 2007-03-26 22:40 |

teraz to już wspomnienie jest miłe. emocje opadły. jest kto inny:) czy lepszy, czy gorszy, nie wiem. w takiej kwesti porównania nie ma:)

Apokalipto | 2007-03-26 22:32 |

Ale został piękny wiersz mimo że zapewne wspomnienie nie dokońca dobre?Pozdrawiam

Calineczka | 2007-03-26 21:07 |

Bardzo ciekawy, fajny wiersz.Bawił się Twoimi uczuciami??Prawda??Hm...No cóż...Tak bywa, ale na pewno znajdziesz kogo(a może już znalazła)kto będzie Cię kochał ponad wszystko! Pozdrawiam, całusy.:)

kiwi | 2007-03-26 21:06 |

taki smutny...ale bardzo łšdny. Złota klatka, która z nas o niej nie marzy, a gdy wszystko się wali, to lepiej nie mówić nic.

Brak komentarzy