Prochem jestem

prochem jestem
tylko człowiekiem
zamiary rozsypuję wokół
mogę tylko to co poznałem
a kogo poznałem już nie szukam

prochem jestem
tylko człowiekiem
ogarnąć rękoma staram się życie
mogę tylko wziąć je w ramiona
utulić zapłakać nad nim

prochem jestem
tylko człowiekiem
moje oczy nie nawykłe do nieba
oglądania istot nieludzkich
co aniołami zwią własne matki

prochem jestem
tylko człowiekiem
zamykam słodycz moich dni w butelce
serce zapycham brudem tego świata
mam tam marzenia gdzie trzymam serce

jestem człowiekiem
prochem ulotnym
ucieczką Boga od siebie samego...


jowok

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2007-04-12 14:49
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < jowok > < wiersze >
aieczka | 2007-04-12 16:32 |
wiersz bardzo dobry, przesłanie pisane jak przez kogoœ kto nie ma juz siły żyć... "żyć to przetwarzać siebie w dzieło sztuki" - Dostojewski, a od siebie dodam: ...i duma płynšca z faktu, że jest się człowiekiem, życie nie jest dla słabych i wštpišcych, życie i człowiek sami w swej istocie to wartoœci najwyższe... pozdrawiam
Aicha | 2007-04-12 15:14 |
Podoba mi się:) Szczególnie ostatnia zwrotka. Pozdraiwam
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się