Zawieszony

między deszczem
płyną z pióra poty
by odczernić atramentem
zasmolone miłości serce
między kartką, piórem, wierszem
między słowem, myślą, gestem
zawieszony

utajniony skoroszyt półidealnych związków
tak odległobliskich wybaczeń
pustogłuchych uczuć znaczeń

jest noc
dla nas skończył się dzień
a już za chwilę
słońce na autopilocie
ukaże znów inne swoje oblicze

Samuraj Grześ

Średnia ocena:

Kategoria: Miłosne

Data dodania 2007-05-08 00:59

Komentarz autora:

Strona glówna

< Samuraj Grześ >

< wiersze >

avigru5 | 2007-05-09 19:25 |

nie popisałe się - pierwsza strofa maksymalnie ukosmiczniona, trochę pompatyczna. szczególnie to 'zasmolone miłoci serce' - można było zasmolić co bardziej metaforycznego niż serce. druga strofa udziwniona, zupełnie nietrafione słowotwory. efekciarskie, abstrakcyjne, pozbawione konkretu czyli wynika z tego, że najzwyczajniej - pustobrzmišce... trzecia strofa trochę ratuje wiersz, ('słońce na autopilocie' bardzo ładne) pomijajšc oczywicie zbanalizowany ostatni wers.

Brak komentarzy