Biegnę, by uchwycić twój cień Rozświetla mi drogę ten promień Którym trwogę kruszę Pocałunki kwiatem deszczu upajają duszę Nachyla się nade mną Twarzą swą ogromna Zmierzch księżyca Lśnią srebrzystym brokatem jego lica Pląsem rozczulają pocałunki Samobójczych gwiazd podarunki Niby z wiatrem letniego szmeru... Odpływa noc atramentowego skweru
biała róża
