słońce spada za horyzont, bo powierzchnia tu nad wyraz prosta spoglądając pod pewien kąt promieni pomnych losu latarnika a ja siedzę z tą chwilą gdy niebo wrzeszczy deszczem chmura mija za godziną na kamieniu z damskim inicjałem co straszy segregacją płci dzieliłam towarzystwo na dwoje między mną a sobą
insomia
