Pavor nocturus

świeżych wiosen osiemnaście - przeszło do historii
patrzyłem tysiąckroć w rozmazany firmament
dryfować się zdarzało na sztorcu wielkiej glorii
aby pro memoria wyczerpać znamienny atrament



kawał życia do odrobienia, wciąż przyszłość czeka

dzieciaki aż wydorośleją, na pamiątkę starszym

Ziemia płód w pracowite da ręce człowieka
jednak spieszno mi już...
szukać jej na świecie Tamtym

Borkoś