Koma

Nie czuję już zimna
stąpając po śniegu
Tylko tutaj lodowate łzy
otulają moje stopy

Ciemne korony
kontrastują z bielą chłodu
na odnalezionej w pamięci
polanie dĂŠjà vu

Spękane niebo
rodzi deszcz ognia
Oczarowany nie chcę uciekać
przed pięknem płomyków

Znikają w szarości
migoczące obrazy potworów
i mechaniczne macki
znienawidzonej wiedżmy

Zaszczuty na jawie
odchodzę w nierzeczywistość
objęty ramionami istot
nie z tego świata...