Oswoić starość

Przychodzi nieoczekiwanie

jak nadejście zimy,choroba

i tak już z nami zostanie

i tak nami miota.



W głowie myśli się kłębią

włos siwy na skroniach

nawet marzenia więdną

jak kwiaty w słońcu na Błoniach.



Co dzień rano się budzisz

zerkasz nieśmiało w lustro

wszystko zapominasz,gubisz

na twarzy zmarszczek mnóstwo.



W tej smutnej życia jesieni

nawet gdy samotność doskwiera

możemy czuć się spełnieni

nasz duch przecież nie umiera.



Rower,wycieczki,spotkania

miejmy na to wszystko śmiałość

nikt nam tego nie wzbrania

można więc oswoić starość.



''Starość nie ma w sobie wiele piękna,

można ją tylko piękną widzieć lub piękną uczynić''



''Stronienie od ludzi starszych jest jak unikanie części siebie''

iwo