Apel do ludzkich serc

Deszcz pada słychać podzwaniające krople.
Kołyszą do snu niechciane dzieci dworca.
W kącie peronu dziewczyna cicho płacze,
Ze strzykawką wbitą w niedrożną już żyłę.
Ktoś zgasił właśnie peta swoją dłonią,
On nie czuje już nic poza rozpaczą.
JakaÅ› kobieta wykrwawia siÄ™ powoli,
Z uśmiechem na twarzy niepostrzeżenie umiera.
Tania dziwka podrywa zboczeńca.
Nie patrzcie tak na niÄ…, zarabia na chleb.


A po drugiej stronie ulicy.
Siedzą w swych biurach bogaci urzędnicy.
Nawet nie patrzą na zapyziały dworzec!
Po co pomagać przecież Bóg pomoże.
ZresztÄ… oni nie majÄ… na to czasu,
Zbyt wiele z tym ambarasu.
Owszem można na konto wpłacić darowiznę,
By zmniejszyć w statystykach krzywiznę.
By mieć spokojne sumienie.
I spokojnie zapomnieć o problemie.


Zbudźcie się ludzie, otwórzcie oczy!!!
Czasem wystarczy jeden drobny gest!!!
Każdy z nas jest tylko człowiekiem!!!
I każdy ma prawo czasem zgubić się!!!
Tak niewiele wystarczy by pomóc drugiemu .
Wystarczy tylko odważyć się!
Wystarczy tylko zobaczyć człowieka!
W tych co wyklęci przez okrutny los.
Wystarczy dać numer poradni ćpunce.
Wystarczy spostrzec kobietę i wezwać pogotowie.
Wystarczy uśmiechnąć się do chłopaka.
Wystarczy znaleźć prace taniej dziwce.
Czymże są te wszystkie drobne gesty,
Jeśli można uratować choć jedno ludzkie życie?!
Wystarczy chcieć!

pisarka ;)