w środku mnie rozgniata ciężar każdy słodki owoc mokrym płaszczem okryta skuliłam ramiona na konarach drzew rozpiełam moje włosy pajeczyny piekności po kamieniach idę w przepaść a dobre niebo świeci neonowo i fruwaj białe anioły litość obmywa strugi krwi jak sprzątaczka zatrudniona na etat
westwalia
