na strychu

skarby moje
owijam w jedwabie
pod krzyczącą podłogę
wciskam w kącie
z czoła odgarniam słodki kurz
dzieciństwa
konik z połamaną nogą
chciałby znowu biegać
rozrzucone sukienki lalek
z których wyrosłam
wstążki wspomnień
zwinęte w gałganek
ze strychu do nieba można
przeskoczyć
zapukać
do drzwi niech się otworzą
szeroko
popłynę tam ponad
niedostępną wielkość
gdzie wiczność ma swój początek
i zapytam dlaczego
wszędzie tak blisko
i tak daleko

westwalia

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2008-11-11 16:47

Komentarz autora:

Strona glówna

< westwalia >

wiersze >

strych | 2016-10-04 15:31 |

ładne i ciekawe

bozka | 2008-11-12 12:52 |

:)))Piekny wiersz:)))Pozdrawiam serdecznie

miśka | 2008-11-11 23:13 |

achhhhh dzieciństwo... jakbym chciała wrócić chociaż do liceum:)

westwalia | 2008-11-11 17:18 |

tak bo wszedzie jest blisko naprzyklad chcesz leciec na bermudy ale forsa ci robi tak daleko ze bedzie za daleko i nie polecisz

westwalia | 2008-11-11 17:17 |

tak bo wszedzie jest blisko naprzyklad chcesz leciec na bermudy ale forsa ci robi tak daleko ze bedzie za daleko i nie polecisz

topor | 2008-11-11 17:08 |

Podoba mi śie i to: "... i zapytam dlaczego wszędzie tak blisko i tak daleko ... "

karolla alien | 2008-11-11 16:55 |

Wspomnienia z dzieciństwa,to czasami piękne wspomnienia (czasami,bo nietsety niektórzy nie moą się tym cieszyć i musimy im po prostu dać trochę swego ciepła..) Pozdrawiam.

Brak komentarzy