pozostałość

Powoli szwy puszczają,
Plastry się odklejają.

Z prawa zwisa mały kawałek,
Opustoszały z wszelkich bajek.

Wewnątrz coś niepokojąco gruchocze,
Chyba wpadł tam niepasujący klocek.

Na wierzchu pełno blizn i szram,
Jakby narząd pod kosiarkę się wdarł.

Nie mieni się już czerwienią,
chyba raczej zgniłą zielenią.

Coraz częściej skrzypi i dyszy,
Pouciekały już wszystkie myszy.

Wykorzystują je jako poduszkę do igieł,
Wbijając coraz to mocniej i silniej.

Szturmują niewzruszenie,
napełniają goryczą i cierpieniem.


...A kiedyś nieumyślnie nazwano to sercem.

delusion