Srebrną ścieżką...

Mleczna skóry mej poświata

w księżycowym chłodnym blasku

lśni westchnieniem pożądania.

Wzrok Twój głodny mnie oplata

w magii jestem Twej potrzasku

obietnicą drżę poddania.



Dłoń wyciągasz i dotykiem

razisz niczym gromu siłą,

każdym nerwem reaguję

kiedy włosów Twych kosmykiem

kreślisz linię spięć zawiłą...

Więcej iskier potrzebuję.



I bezwładną,w pół omdlałą

zgarniasz w silne swe ramiona.

Głowę składam przy Twym uchu,

muskam skórę już spotniałą,

wonią tą oszołomiona

tracę zmysły,świat w bezruchu...



Wolno wchodzisz w toń jeziora,

wody jedwab coraz dalej

pieści nasze ciała zwarte

Zniknął wstyd,strach i pokora.

Rozkosznego blasku nalej

w oczy szeroko rozwarte.



Księżyc srebrzy czarne wody,

srebrzy kształt co jest jednością,

rzuca czarów cienkie nitki,

z ruchem fali co w zawody

chcą obdarzyć nas radością...

Głos rozkoszy nie jest brzydki.



Oplątałam Cię nogami

w łuk wygiąłeś moje ciało

wypełniając mnie tak ściśle.

Naznaczyłam paznokciami,

w usta wpijam Ci się śmiało.

O poranku już nie myślę.



Rozszalały się odmęty.

W brzeg za falą bije fala.

Omywają nas wrażenia.

Czas zatrzymał się przeklęty

pożar zmysłów go zniewala

podsycając wciąż pragnienia.



Falujemy wraz z żywiołem,

miesiąc chowa swe oblicze

w postrzępionych chmurach marzeń.

W końcu staje się popiołem

żar spełnienia,w sobie krzyczę...

Ciała płoną od poparzeń...



Wyciszeni,rozluźnieni

omywani mokra strugą

w szumie wiatru,wśród kamieni

zasypiamy przytuleni.

Księżyc kładzie na nas smugą

pled utkany z swych promieni.









Wszelkie prawa zastrzeżone. Rozpowszechnianie i kopiowanie całości lub części niniejszej publikacji, oraz wprowadzanie jakichkolwiek zmian jest zabronione bez pisemnej zgody autora. Zabrania się jej publicznego udostępniania w Internecie w myśl praw autorskich zawartych w
Dz.U. 2006 nr 90 poz. 631.

rudaraija