Rodzina jak szklo

Była raz sobie świetna rodzina,
Za nią wypić trzeba było by wina,
Mieli co chcieli jak na obrazku,
Jak szkło sie potłukło nie słyszał nikt trzasku.

Rozbili się każdy w innym kierunku,
Ale gdy wołał z nich jeden ratunku,
To wspólną śiłą wyciągli go z toni,
Zaprzęgali słoni, zaprzęgali koni.

Niby na zdjęciu się dobrze wychodzi,
A jednak nie tylko, nadzieja się rodzi,
Że polegać można na stłuczce odziwo,
Wypijmy za nią wódke, wypijmy za nią piwo

I rzućmy za siebie, o ścianę w okruchy,
Turlajmy się w szkle tym dla swiętej otuchy,
Wymieszajmy z cukrem, dla zwierząt też z paszą
Dziękuje wam wszystkim za odwagę waszą.

hektor