Do ciebie mamo

Dawnego domu przekroczyć próg,
Do twoich mamo pokłonić się stóp.
Zamknąć drzwi świata za sobą,
Przeżyć wspólne chwile z tobą.
Usłyszeć twój śmiech,
Zobaczyć oczy zatroskane.
Wsłuchać się w słowa przez ciebie szeptane.
Głowę złożyć na twoje kolana,
Wtulić się w ciebie mamo kochana.
Z problemów się zwierzyć,
Tęsknoty pragnienia tobie powierzyć.
Opowiedzieć o tym co boli, co złości,
Co przenika aż do szpiku kości.
O tym dlaczego znowu w nocy płakałam,
Dlaczego wczoraj tak dużo się śmiałam.
O tym co zyskałam, czyje serce zdobyłam,
Co po drodze życia zgubiłam.

O tym że dwóch synów na świat wydałam,
Co czułam gdy ich przy piersi trzymałam.
Co czułam, gdy któreś chorowało,
Gdy drogę do dojrzałości sobie torowało.
Pokazałam dzieciom twoją fotografię,
Przekazuję im ciebie tak jak pamiętam, tak jak potrafię.
I z głębi serca modlitwy wznoszę,
Mając nadzieję, że o tę łaskę wyproszę.
O to bym przy dzieciach moich mogła stać,
Bym mogła się o nie troszczyć i o nie dbać.
By im serca matki nie brakowało,
By im tego nigdy nie było za mało.
By zawsze mieli do kogo wrócić,
Przy kim się radować i przy kim smucić.
Bym mogła im dać to czego mi brakowało,
To co życie tak brutalnie zabrało.
Upiorna śmierć, choroba okrutna,
To była nasza rzeczywistość straszna i smutna.

pirit