Szept mojej duszy

Choć każdy zna moje imię to nikt jeszcze nie poznał mnie.
Stoję pośrodku mroku przed szyderczymi spojrzeniami chroniąc się.
I tylko cichy szept mojej duszy odbija się od murów więzienia.
Musisz spojrzeć na mnie sercem by uwolnić mnie z kajdan cierpienia!
I proszę nie patrz w lustra odbicie, ono już planuje zdradę!
Perfidnie cię oszukując jak zawsze szykuje miłości zagładę!
Zakryj odbicie całunem i zobacz proszę kim naprawdę jestem.
Osusz moje łzy samotności jednym cichym gestem.
Czy widzisz jak bardzo drżę z zimna choć przecież tak mocno świeci słońce?
Ogrzać mnie potrafią tylko twoje dłonie, jak zawsze miękkie i gorące.
Tak wiem jak bardzo się boisz, boimy się oboje.
Nie mogę ci obiecać, że będzie nam łatwo żyć we dwoje.
Lecz tylko przy tobie czuje się naprawdę wolna.
Tylko przy tobie jestem spokojna.
Usłysz szept mojej duszy, przybądź, pocałuj, przytul!
Niczego na świecie nie pragnę bardziej niż twojego dotyku!
Nie jestem idealna, wiem to aż za dobrze.
Lecz dam ci wszystko jeśli pomożesz mi skrawki przeszłości podrzeć!
Dam ci wszystko jeśli choć na chwilę uwolnisz mnie z wiezienia!
Potrzebuje tylko obok mojego i twojego cienia.
I każdy skrawek mojej duszy od dziś i twoim będzie.
Jeśli tylko obiecasz, że będziesz przy mnie zawsze i wszędzie.
Usłysz szept mojej duszy, jak anioł sfruń w me ramiona!
Pocałunkiem i dotykiem strach i ból we mnie pokonaj!
I ciepłym, figlarnym wzrokiem zechciej spojrzeć w mą duszę.
Jednym powłóczystym spojrzeniem przerywając me odwieczne katusze.
I słodkim, melodyjnym szeptem wypowiedz moje imię.
Bo inaczej, choć serce będzie długo bić, ja po prostu zginę!
I na zawsze stracę w miłość wiarę!
Nim tak po prostu się wypalę.
Pośpiesz się, tak niewiele czasu nam obojgu zostało!
Czasu na miłość jest zawsze za mało!

pisarka ;)