Jestem już martwy...

Umysł się pląta i kręci w koło
szuka w pamięci,puka się w czoło
rozdrożem wędruje gdzie światła ciało
co drogę wskazywało mu śmiało

Przez otchłań wieczności całą
lat już minionych niemałą
jesteś jak drzewo bez liści,żałosny
jak ktoś,kogo spotkał zawód miłosny

I szumią tylko cichutko drzewa
smutna ich pieśń delkatnie rozbrzmiewa
krew w żyłach od tego zastyga
jak wyciągnięta z wody ostryga

O wielki,wszechmocny Boże...
lecz cóż On! dzisiaj ci pomoże
gdy szaty twoje w kiru żałobie
choć myśli są blisko przy Tobie
kochane twoje najsłodsze wnuczki
gdzie? przyszłe pokoleń prawnuczki?

On rozdartym sercem umiera
ciemność na wskroś duszę pożera
i nic a nic się nie odzywa
wisi już nad nim ciężka pokrywa

Widać już w dali rajskie ogrody
i ogniem piekielnym palące się grody
tak życie przemija odwiecznie
rozgrzeszenie mu dajcie koniecznie

By mógł w spokoju duszy i ciała
by ludzkość cała wiedziała
ktoś odchodzi w drogę daleką
progu ostatniego przekroczyć rzeką.


Piła 23.01.2009r.

Słoneczko