Odchodząc

Spoglądasz z dali na spokój jeziora
i wiesz, że to koniec, odejść już pora.
I choć żal wielki w duszy twej zagości,
w końcu to kraina twojej młodości,

to czas się pożegnać z domem rodzinnym.
Powitać kraj całkiem nowy, tak inny.
I na nic płacze, lamenty, błagania.
Taka jest kolej naszego istnienia.

Odchodząc radość zostaw w sercach tych, co
byli przy tobie, kochali cię mocno.
Tych, co śmiali się z tobą i płakali.
Pamiętaj, to oni cię wychowali.

Lu23