Zapomnieni

Jesteśmy tymi
Co poezje tworzyli
Jesteśmy tymi
Co o wolność walczyli
Lecz również tymi
Co marnie skończyli.
Toczyliśmy walki
Krew przelewając
Przyszłym pokoleniom
Szczęście zapewniając
Pisaliśmy teksty
Co wiarę dawały
Lub z każdą chwilą
Ból powielały ,
Jeden dla wielu
Swe życie oddawał
W cierpieniu i bólu
Lecz się nie poddawał.
Po latach to wszystko
Co było wam dane
Zostało jak w karty
Tak łatwo przegrane.
Na co te trudy
Na co to wszystko
Jedyne co pamiętasz
To moje nazwisko,
Walczyliśmy o nic?
Tylko dlaczego?
I tak pewnie nigdy
Nie dowiem się tego.
Więc tak naprawdę
Nic się nie zmieniło
a z naszej śmierci
Życie zakpiło...
Powiedziało wprost
Sensu nie znajdziecie
Kiedy was nie będzie
Wtedy zrozumiecie.
Dziś piszemy z miejsc
Co są wam nieznane
Dopiero po śmierci
Zostaną zbadane

MEFIU