Huśtawka

A było tak blisko
Jednym bladym uśmiechem
Musnęłam cień szaty słońca.

Łaskawe przyciąganie
Zawsze daje jednak drugą szansę.

W bryzgach rozmytych żonkili
Próbuję przebłagać ciężar
I wygonić motyle z brzucha.

Uciekając przed wichrem
I plagą żarłocznych epitetów.

Chwytając okrzyki,
Radośnie, pragnące wolności.
Mechanicznie odbijam się od żwiru.

Nieważne,
Że lalki odeszły.

Bach…!
Zbieram otarte kości.
A myślałam, że wiatr wieje tylko z północy

BlackQueen