O rodzeniu, czyli akt kopulacji dwóch dusz

Każdego dnia zachodzę w ciążę, a nawet ciąż kilka.
Z człowiekiem, którego znam od lat osiemnastu,
z którym żyję na tej samej przestrzeni cielesnej,
choć w czasie nigdy nie tym samym.

Jest to istota zupełnie mi przeciwna.
Moja dusza z kwiatów, ziemi i wiatru ulepiona.
Jego z przelanych w książki, umysłów stopiona.

W tym osobliwym akcie kopulacji dwóch dusz,
dzieci nasze rodzą się różnorakie.

Czasem są to pokraczne mieszańce,
choć mówią, że inne niż wszystkie.

Czasem piękne i wrażliwe,
choć też ślepe niekiedy.

Czasem mądre i dalekowzroczne,
choć też egoizmu pełne.

A wszystko to odziedziczają po nas jak geny,
W zależności od nikłej i nieuchwytnej przewagi,
konsystencji pierwiastków w wywarze dusz.
Przewagi Jego lub Mojej, Mojej lub Jego.

Ah, właśnie narodziła się nowa istota.
O ciele ze słów kilku i kartki papieru.
Tak, nazwę Cię ''O rodzeniu''

Kacper