moja niesenność

czekając na zbawienie
wędruję po lesie

wącham kwiatki
przytulam się do drzew

tworzę kształty
i je nazywam

nadaję im barwy
najchętniej odcienie zieleni

w ręce trzymam notes

bo
mój ołówek zakreśla
pewne obszary przyzwoitości
poza które nie może
granic przekroczyć

a język przymarza
do zimnej szyby

obserwuję czarno- białe zdjęcie
dziewczynki
ubranej w czerwoną sukienkę
i żółte buciki

szare liście opadają
zsypuje się śnieg
robi się zimno

ta moja niesenność
zamknięta w obrotach drzwi nieskończonych

graszyka