Czy pozwolisz?

Czy pozwolisz

Błądzić w przybranym życia raju
Dotykając duszą ust Twych czerwieni?
Gdy nostalgiczne oczy niczym nałóg
Wciąż nie gasną w sztuce pełnej nadziei

By odkryć więcej niż pragnie dusza
Trzymana w dotyku ciepłej dłoni
Gdy milkną słowa rzucane na usta
A cichy szept prozaiczne serce koi


Między rzeczywista fantazją wyobraźni
A metaforycznej poezji ekspresyjnością
Być w pełni przekonanym swej racji
I móc nosić Cie w duszy zwanej radością

Pytać serce dokąd pragnie zmierzać
Choć i tak stęsknioną znam odpowiedź
Gdy subtelnie allegretto jego rytm odmierza
Na samo wspomnienie delikatnych powiek

adim02