stół

Zamieniam się w stół sztywnieje
moja skóra pokrywa się sękami wiórami
spadającymi z zamkniętych powiek

wyginam się w łuk tworząc
chropowatą powierzchnię blatu

połóż dłonie na stole one będą czuć
nieregularność drzewa które rosło
kilkanaście lat

oprzyj się na nim kiedy poczujesz
zmęczenie przytul swoje rozpalone
czoło do jego skraju

wyrównaj palcami jego nieposkromioną
powierzchnię heblem i dłutem
zadawaj mu ból

chwyć mocno rękoma wszystkie cztery nogi
uda zawrzyj u uścisku

a stół się nie ugnie
twardy i dumny będzie trwał
czasem trzasnąwszy ze słodkiej rozkoszy

alternatyfka