Ostatnim tchem wyrwanym z objęć twych
wypowiem słowo
zapowiem przedsmak jutra
odpowiem na drżenie twych warg
I zniknę nagle tak jak ćma uciekając przed ciemnością w światło latarni
I zniknie jutro
I nie będzie już słów
mnie już nie będzie...
Przekaz nie jest lekki, łatwy i przyjemny... ale takie jest pożegnanie. Wiersz przyciąga bezpośredniością i naturalnością przekazu, który wcale nie jest jednoznaczny ;) Jedyne co mi się nie podoba, to powtórzenie (zniknie).
