Strach

Zło tak niezasadne oblicze swe odsłania,
Orężem pogardy godząc prosto w Twą duszę.
Witalność odbiera i choć się rozum wzbrania,
Żal chce w serce wpoić, człowieczą godność skruszyć.

Ukryty głęboko w umysłu mrocznej toni -
Strach przed samotnością, przed smutkiem i krzywdami.
Niszcząc Twe nadzieje przed większym złem ochroni,
Broniąc przed ciemnością, sam bezlitośnie zrani.

Uwierz w siłę dobra, tak sercu Twemu bliską,
A odzyskasz pewność, co przegna wszelkie lęki.
Ukojenia zaznasz, zrozumiesz rzeczywistość.

Przed złem nie uciekniesz, odważnie staw mu czoła.
Porzuć zbędną dumę, umniejsz swoje udręki,
Dwie pokrewne dusze, cóż może im podołać?

Patrokles